Emmanuel Mané-Katz (1894 Krzemieńczuk – 1962 Tel Awiw)

W 1911 roku rozpoczął naukę w szkole rysunkowej w Wilnie, następnie uczęszczał do szkoły malarstwa w Kijowie. W 1913 roku wyjechał do Paryża, gdzie kontynuował edukację w École nationale supérieure des beaux-arts. We Francji poznał Chaima Soutine’a i Marca Chagalla. Od 1914 roku wystawiał swoje prace na salonach. W czasie I wojny światowej przebywał w Petersburgu (ówczesnym Piotrogrodzie), gdzie uczył się u Mścisława Dobużyńskiego. W latach 1918–1919 pełnił funkcję profesora w Instytucie Artystycznym w Charkowie. W 1922 roku ponownie wyjechał do Paryża, a pięć lat później uzyskał francuskie obywatelstwo. Często podróżował, odwiedził między innymi Palestynę, Syrię, Egipt oraz Czechosłowację. Podczas II wojny światowej służył w wojsku i na pewien czas trafił do więzienia. W 1940 roku pojechał do Stanów Zjednoczonych, po wojnie wrócił natomiast do Paryża i wielokrotnie odwiedzał Izrael. Jego twórczość inspirowana była sztuką Chagalla i fowistów. Oprócz obrazów wykonywał także niewielkich rozmiarów rzeźby odlewane w brązie. W swoich dziełach, zarówno malarskich, jak i rzeźbiarskich, podejmował tematykę żydowską.