Jean Peske (1870 Golta – 1949 Le Mans)

Artystyczne wykształcenie zdobywał u Mykoły Muraszki w Kijowie, w Szkole Sztuk Pięknych w Odessie i w Klasie rysunkowej Wojciecha Gersona w Warszawie. W 1891 roku zamieszkał w Paryżu, gdzie kontynuował edukację w Académie Julian. Dzięki znajomości z pisarką Gabrielą Zapolską poznał paryskie środowisko artystyczne. Znał takich artystów jak Paul Signac, Paul Sérusier, Henri de Toulouse-Lautrec oraz Camille Pissarro. Utrzymywał kontakt również z Marią Skłodowską-Curie. Wyjeżdżał na plenery malarskie do Bormes i Collioure. W 1901 roku odbyła się pierwsza indywidualna wystawa prac malarza zorganizowana przez braci Natansonów. Od 1894 roku regularnie prezentował swoje dzieła na paryskich salonach. Uczestniczył w wystawach w Polsce, między innymi w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie (1892). Peske inspirował się twórczością nabistów i postimpresjonistów. Wykorzystywał żywą kolorystykę oraz wyrazisty, dekoracyjny kontur. Tworzył martwe natury, pejzaże z południa Francji oraz kompozycje figuralne na tle przyrody i we wnętrzu; tematem powtarzającym się w jego malarstwie jest macierzyństwo.